U bent met uw kind op de Spoedeisende Hulp geweest en heeft te horen gekregen dat uw kind buikgriep heeft opgelopen. U mag met uw kind weer naar huis van de arts. Hier leest u:

    • Wat buikgriep is
    • Hoe buikgriep ontstaat
    • Wat de verschijnselen zijn van buikgriep
    • Wat de verschijnselen zijn van uitdroging
    • Welke onderzoeken er uitgevoerd worden
    • Wat de behandeling is
    • Wat de preventieve maatregelen zijn
    • Bij welke klachten u contact moet opnemen met uw (huis)arts

    Wat is buikgriep?

    Buikgriep is een acute ontsteking van het slijmvlies aan de binnenkant van de maag- en of darmwand, ook wel acute gastro-enteritis genoemd. Uw kind kan hierdoor klachten hebben van braken en diarree.
    Buikgriep wordt meestal veroorzaakt door een infectie met een virus en soms door een bacterie of parasiet. De meest voorkomende virussen die buikgriep veroorzaken zijn rotavirus, norovirus en adenovirus. Buikgriep komt het hele jaar door voor met een toename in herfst en winter.

    Hoe ontstaat buikgriep?

    De ziekteverwekkers die buikgriep veroorzaken bevinden zich in ontlasting, braaksel of speeksel en worden overgedragen bijvoorbeeld via handen aan de deurknop na toiletbezoek. De ziekteverwekkers komen dan via de mond in de maag en darmen terecht, waar ze voor ontsteking van het slijmvlies zorgen.
    Ook voedsel en water kunnen besmet zijn met deze ziekteverwekkers, waardoor na het eten of drinken van besmet voedsel uw kind ook buikgriep kan krijgen.

    Wat zijn de verschijnselen van buikgriep?

    Bij buikgriep heeft uw kind bijna altijd klachten van (waterdunne) diarree en/of overgeven. Deze klachten ontstaan vaak vrij plotseling. Andere klachten variëren per leeftijd. Klachten die vaak voorkomen zijn:

    • Misselijkheid
    • Buikpijn of buikkrampen
    • Verminderde eetlust
    • Koorts
    • Hoofdpijn en duizeligheid
    • Spierpijn
    • Weinig energie, hangerig

    Deze klachten houden vaak 3 tot 7 dagen aan. De klachten duren niet langer dan 2 weken.

    Wat zijn de verschijnselen van uitdroging?

    Bij hevig braken en diarree gaan vaak veel vocht en zouten verloren. Met name diarree zorgt voor snelle en grote verliezen. Als het lichaam te veel vocht en zouten verliest, kan er sprake zijn van uitdroging. Als de klachten samengaan met koorts en slecht drinken is de kans op uitdroging nog groter. Bij kleine kinderen onder 2 jaar is het risico op ernstige uitdroging groter dan bij oudere kinderen of volwassenen. Ernstige uitdroging is levensgevaarlijk en moet direct behandeld worden. Verschijnselen van uitdroging zijn:
    • Erg veel dorst
    • Niet of weinig plassen met donkere urine
    • Droge slijmvliezen: droge mond, geen tranen bij huilen
    • Bij baby’s ingezonken fontanel
    • Sufheid/verwardheid of juist irritatie/ontroostbaar huilen
    • Een snelle ademhaling
    • Een snelle hartslag
    • Diepliggende/ingevallen ogen
    • Koude armen en benen
    • Verminderd bewustzijn tot coma
    Als uw kind goed drinkt en regelmatig plast of natte luiers heeft, hoeft u zich geen zorgen te maken over uitdroging. Let op dat in geval van diarree de urineproductie niet goed te beoordelen is.

    Welke onderzoeken worden uitgevoerd bij buikgriep?

    Bij buikgriep wordt niet routinematig aanvullende onderzoeken gedaan. Bloedonderzoek wordt alleen gedaan om de ernst van uitdroging te bepalen en om te kijken of er een tekort is aan bepaalde zouten. Gezien buikgriep vaak door een virus veroorzaakt wordt en de behandeling hetzelfde is, is het vaak niet nodig om onderzoek te doen naar de ziekteverwekker. In sommige gevallen, bijvoorbeeld atypische klachten als bloed bij de ontlasting, duur van diarree meer dan 2 weken etc., kan gedacht worden aan een infectie met een bacterie of parasiet. In zulke gevallen kan er verder onderzoek gedaan worden naar bloed en ontlasting en eventueel gestart worden met medicatie.

    Wat is de behandeling van buikgriep?

    Doordat buikgriep meestal veroorzaakt wordt door een virus gaat buikgriep vaak vanzelf over zonder dat medicijnen nodig zijn, waarbij de eigen afweer van uw kind het virus zal opruimen. Hierdoor is antibiotica vaak niet nodig bij het behandelen van buikgriep.
    Bij dreigende uitdroging en hevig overgeven kunnen medicijnen tegen misselijkheid en overgeven gegeven worden. Deze kunnen vaak als zetpil toegediend worden. Medicijnen tegen diarree worden zelden gegeven aan kinderen. Deze middelen hebben vervelende bijwerkingen en kunnen ervoor zorgen dat de ziekte langer aanhoudt.
    Bij buikgriep is het belangrijk dat uw kind veel drinkt om uitdroging te voorkomen.

    • Geef uw kind regelmatig (kleine hoeveelheden of slokjes) te drinken. Vermijd vruchtensap en koolzuurhoudende drank, omdat deze de diarree kunnen verergeren. Blijf ook bij overgeven toch uw kind drinken aanbieden. Het lichaam neemt ondanks het overgeven toch wat vocht op.
    • Laat uw kind doorgaan met zijn of haar reguliere dieet, uw kind mag eten waar hij of zij trek in heeft en wat goed valt. Zelfs bij heftige diarree nemen de darmen ongeveer de helft van het eten op. Het beste is om (mager) vlees, fruit, groenten, volkorenbrood en granen te eten. Probeer om voedsel met veel vet of suiker te vermijden, omdat dit de diarree kan verergeren.
    • Geeft u borstvoeding aan uw kind, dan wordt geadviseerd om hiermee door te gaan. Geef uw kind niets anders te drinken, tenzij door de arts specifiek gezegd wordt om dit wel te doen.
    • Bij dreigende tot milde uitdroging wordt geadviseerd om te starten met ORS.ORS staat voor ‘Oral Rehydration Solution’. ORS is een mengsel met precies de juiste samenstelling van zouten en suiker, die het lichaam nodig heeft voor de vochtbalans en om goed te functioneren. Hier mag u voor de smaak bv een beetje ranja aan toevoegen.

    Uw kind kan weer normaal eten en drinken zodra het niet meer is uitgedroogd. Blijf extra vocht geven als het braken of diarree van uw kind aanhoudt.

    Wat zijn de preventieve maatregelen?

    Buikgriep is erg besmettelijk en lastig om te voorkomen. Bacteriën en virussen kunnen nog wekenlang in de ontlasting van uw kind aanwezig blijven, ook als de diarree over is. Er zijn echter wel een aantal dingen die u kunt doen om de kans op besmetting van anderen door uw kind te voorkomen.
    • Laat iedereen in huis de handen goed wassen met zeep na toiletgebruik en na het verschonen van uw kind of bij de toiletgang geholpen heeft
    • Houd het toilet goed schoon. Heeft u meer dan 1 toilet? Geef uw kind dan zijn eigen toilet.
    • Verschoon uw kind niet in de buurt van eten
    • Laat iedereen in huis zijn handen goed wassen voordat hij of zij eten bereidt of gaat eten.
    • Was eet- en drinkgerei goed af.
    • Maak speelgoed regelmatig schoon.

    Wanneer moet u contact opnemen met uw (huis)arts?

    Buikgriep gaat meestal vanzelf over. Een kind met buikgriep is vaak binnen een week weer beter.
    Het is belangrijk om steeds op uitdroging te blijven letten, vooral bij kinderen onder de 2 jaar.

    Neem contact op met uw huisarts als uw kind 1 of meer van de volgende verschijnselen heeft:

    • Uw kind aldoor blijft huilen en niet te troosten is.
    • Uw kind al 3 dagen lang meer dan 6 keer per dag waterdunne diarree heeft.
    • Uw kind diarree heeft en daarbij ook al 3 dagen koorts heeft of voortdurend overgeeft, weinig drinkt en veel dorst heeft.
    • De diarree na één week niet minder is geworden.
    • Er bloed of slijm bij de ontlasting of bloed bij het braaksel zit.
    • Uw kind 24 uur niet meer heeft geplast.
    • Uw kind suf of verward is.
    • Uw kind voortdurend buikpijn heeft of hevige buikpijn heeft.
    • Uw kind tekenen van uitdroging heeft.
    • Uw kind medicijnen gebruikt voor een andere aandoening.

    Bij kinderen onder de 2 jaar moet u eerder contact opnemen:

    • Al na 1 dag met meer dan 6 keer waterdunne diarree.
    • Al na 1 dag met koorts terwijl het kind ook diarree heeft.
    • Als uw kind 6-8 uur niet meer geplast heeft of sinds 4-6 uur geen natte luier meer heeft.

    Meer informatie?

    Voor meer informatie verwijzen wij u naar de Spoedeisende Hulp waar u behandeld bent of uw huisarts.